Er was eens een vredelievend stadje.
Alles ging zijn gangetje.
Er was bedrijvigheid en altijd wel iets te doen.
Niets vreemds — gewoon zijn gewone gang.

De bakker bakte zijn brood.
Supermarkten zorgden voor voedsel.
Mensen gingen naar hun werk.
In het weekend trok men eropuit.
Er waren uitgaansmogelijkheden in overvloed.
Men reisde gewoon van A naar B.
Niets stond in de weg.

Een vredelievend stadje,
Dat leek alles zelf te regelen.
En het liep soepel en fijn.
Tot op een dag…

Ik weet niet waarom.
Maar mensen veranderden.
Hun karakter sloeg om.
De politiek greep de macht.
Alles moest anders, niets deugde meer.
"We gaan eraan!" riepen ze.
"Het milieu dreigt ons te nekken."

Alles wat vroeger goed was, werd nu als slecht bestempeld.
"Zo kan het niet langer!"
Het leven werd alsmaar duurder.
Bijna niet meer te betalen.
Bedrijfstakken zoals de boeren werden verbannen.
Voedsel kwam voortaan uit de fabriek.
Democratie verdween.
Vrijheid was er niet meer.
Er werd voor je beslist.
En zo moest het zijn — en niet anders.

Dit ging nog een jaar of zo door.
Maar de mensen zagen het niet.
Ze verkeerden in de waan en ban dat het zo hoorde.

Tot op de dag van vandaag.
De schemering viel.
Er verscheen een groot hologram op het marktplein.
Zo groot — iedereen kon het zien en horen.
Het leek op de godin Medusa…

Iedereen die keek,
versteende.
En werd een statig standbeeld
dat vertelde wat er was gebeurd.

De stad werd stil.
Er was geen verkeer meer.
Was dit wereldwijd zo?
Wat was er gebeurd?

Een stilleven was herrezen.
Het leek op een openluchtmuseum.
Maar er was niemand meer
die het nog bezocht.


En tussen de stenen hoofden fluisterde de wind:
"Ze keken… en zagen niets."

Song on SUNO - https://suno.com/s/pLRKtjsHZktbtOpj


CITY OF MEDUSA

(English song version – Subtopia edition)

Verse 1
There once was a peaceful town
Where life moved soft and slow
Bakers baked and workers worked
And nothing broke the flow

Verse 2
But one grey morning changed the sky
Voices shifted, eyes grew dry
The leaders spoke, the screens obeyed
And freedom slowly slipped away

Chorus
And they looked up — and saw her face
A shimmered ghost in market space
The goddess cursed with silent grace
Turned watchers into stone...

Verse 3
No traffic moved, no laughter stayed
Old joys were priced and laws remade
The air was still, the thoughts were few
And none remembered what was true

Bridge (spoken or whispered)
They thought it was progress
They thought it was fate
But it was a gaze
That came too late

Final Chorus
Medusa’s eyes, a mirrored veil
Reflected all who watched and failed
A city now of silent cries
A statue's truth that never dies

Outro
The wind moves through their frozen gaze...
But no one dares to look again.